Bij Meneer Janus, die thuis werkt vandaag, wordt gebeld. Moeizaam maakt hij zich van zijn laptop los. Hij was juist bezig aan een leuk verhaal over reuma. Nog gekleed in joggingpak maakt hij de deur open en kijkt neer op twee onooglijk kleine jochies. ‘Hebt u nog voetbalplaatjes?’ vragen de ventjes in koor. Meneer Janus kijkt hen verdwaasd aan. Voetbalplaatjes? Hoe komen ze erbij dat er op dit adres voetbalplaatjes te krijgen zouden zijn? Ziet Janus er uit als iemand die van voetbal houdt? Hij háát het balspel.
Maar het is zoals met zoveel in het leven, een bericht uit de onbegrijpelijke mist van het bestaan. Vermoeid schudt hij het hoofd. Nee zeggen is al te veel. De jochies druipen teleurgesteld af. Meneer Janus leek hun nou net een fijne man voor voetbalplaatjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten