Face

Tsjonge jonge, wat heeft Meneer Janus op Facebook toch veel vrienden. Hij kan hen niet aanraken, dat is wel jammer, maar kom, niet getreurd, er zijn wel ergere dingen op de wereld, zoals zijn moeder altijd zei, zoals daar zijn honger in Afrika en aardbevingen in Japan. Gelukkig kan Meneer Janus vaak in zijn computer op Facebook kijken, dan is het net of hij een beetje bij al zijn vrienden is.

Hij klikt op ‘vind ik leuk’, en de hele wereld lacht Meneer Janus toe, maar in zijn binnenste knaagt iets onbestemds, een flauw, afbrokkelend sentiment of sadness. Dat komt natuurlijk omdat hij te weinig vrienden heeft. Meneer Janus heeft er slechts 83, en nooit komt er eens iemand koffie drinken. Misschien moet hij er 8300 hebben, dan zit er vast wel een koffiedrinker bij, een koffiedrinker die zijn sentiment of sadness weg kan drinken. Onbetwist.

Zomer

Meneer Janus weet dat het zomer is, daar is hij terdege van doordrongen, want alles draait reeds op halve toeren. Niet op volle toeren, zoals dat hoort in een economie die alleen maar moet groeien, die alleen maar groter en groter dient te worden, nee, op halve toeren. Meneer Janus zit op kantoor en er bellen geen 7 mensen, maar slechts 3 ½ mens. Dat is een hele opluchting want het is veel te warm voor 7 mensen. Zelfs de vogels buiten voor het raam van het kantoor vinden het warm, er was er al een die op zijn rug vloog, zodat de wind over zijn buikje streek, ja, Meneer Janus wist het zeker: die ene vogel vloog op zijn rug. De andere mensen op kantoor puffen en zuchten dat het een aard heeft. Tot het moment waarop de nieuwslezer zegt dat het buiten maar 21 graden is. Dus dringt de vraag zich op of zij allemaal zich die warmte hebben verbeeld. Ach, denkt Meneer Janus, wat dondert het… Niets is mooier dan verbeelding. En daar gaat de telefoon weer een keertje. Vooruit dan maar, denkt hij.